Weilanden zijn belangrijke ecosystemen en een vorm van landgebruik die een reeks nuttige producten oplevert. Omdat gras niet eetbaar is voor de mens, kan vee het gras verwerken en omzetten in nuttige producten en middelen (zoals melk en vlees) of in zeer belangrijke ecosysteemdiensten (biodiversiteit, bevoorrading van zuiver water, overstromingspreventie en koolstofvastlegging).
Het ‘opsluiten’ van koolstof (ook sekwestratie genoemd) in de bodem speelt een zeer belangrijke rol in de context van klimaatverandering. Grasland kan koolstof uit de atmosfeer ‘zuigen’ en opslaan in de bodem. Dat betekent dat de uitstoot van broeikasgassen zoals koolstof kan worden beperkt door het gebruik van grasland. Op dit ogenblik slaat grasland jaarlijks wereldwijd tot 3,1 miljoen ton koolstof op (FAO, 2013). En het potentieel voor het vastleggen van koolstof in de bodem is zelfs nog groter: er zijn veel landen wereldwijd waar de bodem alleen gebruikt kan worden voor de productie van gras. De graslanden zouden in de toekomst zelfs nog meer koolstof kunnen opslaan. Als opslagplaats voor CO2 kan je grasland trouwens perfect vergelijken met bos. Net daarom is het behoud van deze gronden als grasland belangrijk.
Gras is en blijft de belangrijkste eiwitbron voor melkkoeien. Wist je dat wereldwijd een kwart van de landbouwgrond (26%) niet geschikt is om aan akkerbouw, groente- of fruitteelt te doen en dus uit grasland bestaat? Ook in Vlaanderen is dit ruim het geval (35%). Herkauwers waarderen deze gronden op. Als opslagplaats voor CO2 kan je grasland trouwens perfect vergelijken met bos. Net daarom is het behoud van deze gronden als grasland belangrijk.
In Vlaanderen bijvoorbeeld telt circa 237.500 hectare grasland. Het Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek (ILVO) berekende dat potentieel 112.000 ton CO2-equivalenten kan worden opgeslagen, in een realistisch scenario bij behoud van blijvend grasland, het gebruik van groen- bedekkers op akkerpercelen en een licht verhoogd gebruik van boerderijcompost en boslandbouw onder de landbouwpercelen. Dit volume komt overeen met 1,6% van de jaarlijkse totale broeikasgasuitstoot van de landbouw. Alleen al onder grasland is er een potentieel van 82.000 ton CO2 per jaar.